FAQ

Dat je iets doet waar je echt echt gelukkig van wordt en wat bij je past. Je kan wel een stoere manager willen worden met een SUV, maar als je het lastig vindt om mensen te ontslaan omdat je diep in je hart een watje bent, dan ben je niet trouw aan jezelf. Ik vind het ook belangrijk dat je aardig bent naar anderen, op straat naar iemand glimlacht en dat je inziet dat iedereen zijn best doet. En dat je voor mensen soms hun lievelingseten maakt of een compliment geeft. 

Vanaf mijn 24ste werk in de reclame als ideeën bedenker. Ik zat 24 uur in mijn hoofd. Altijd op zoek naar het beste idee wat ik nooit goed genoeg vond. Totdat ik een burn-out kreeg. Toen namen mijn handen en gevoel het van mij over. Die explosie van vreugde herinner ik me als de dag van gisteren. De drang naar vrijheid en authenciteit, kinderlijke zorgeloosheid, stilte, zware dingen licht maken en afwijken van perfectionisme...Als het goed is voel je die thema's wel altijd ergens terug in mijn werk. 

Iemand zei ooit tegen me dat ik niet meer moest zeggen dat ik kraste. "Je haalt je werk ermee naar beneden."Maar krassen voelt juist helemaal goed. Krassen heeft tempo, ritme, wilde razernij, kinderlijke onschuld, energie en lol. Tekenen zegt dat niet. Dus vandaar #kraskracht. Al vind ik #kraspracht ook wel een leuke. En dat is ook de reden waarom ik het leuk vind om te zeggen dat ik kras. Dat maakt wel nieuwsgierig, toch?

Toen ik motorrijlesles had (honderd jaar geleden), slingerde ik als eerste van ons groepje achter mijn leraar aan. Ik ben altijd al een hele brave leerling geweest dus ik deed klakkeloos na wat de man mij voordeed. Hij ging op een gegeven moment op zijn zadel zitten. Ik ook. Hij ging op het zadel staan. Ik ook. Hij ging met losse handen op het zadel staan. Ik ook. Later zei hij dat dat helemaal niet de bedoeling was. Hij wilde gewoon stoer doen. Ik heb er nog een schilderijtje van gemaakt. Die hangt nu bij mijn ouders.

Rokjes. Het liefst met elastiek. Zo makkelijk aan en uit te trekken. Heerlijk snel de plee in en uit. En dat gevoel dat er niks straks om je benen zit, vind ik bevrijdend. En een rokje wappert zo lekker mee als je fiets en loopt. Daarbij...is het gewoon heel meisjesachtig. 

Omdat ik ook in kleur droom. In mijn krijtdoos zitten 14 soorten blauw. Als ik iemand moet tekenen in een spijkerbroek, ben ik echt op zoek naar de juiste denimtint. Want dat geeft een hele andere uitdrukking in mijn werk als geheel. Verder vind ik het allerleukst om rode nageltjes op tenen te tekenen. Alleen de schaduwen zijn bij mij grijs. 

Om de intimiteit, denk ik. Ik werkte vroeger met een strateeg die altijd ging fluisteren bij presentaties. Iedereen was muisstil en luisterde aandachtig naar alles wat hij zei. Doordat ik klein werk, ben ik genoodzaakt tot de essentie te komen van wat ik wil zeggen. Met een paar rake lijnen een bepaalde houding (en daarmee een gevoel) neerzetten is voor mij de kick. 

Verder is het een heel toegankelijk maatje om overal op te kunnen hangen. Of kado te geven. Een werk boven de bank is meteen duizenden euro's. Mijn werk kan eigenlijk iedereen wel betalen, want je kan zelf je Petietjes samenstellen.

De grootste, het nemen van een hond, heb ik al genomen. Ma, wat was ik bang voor honden. Had er nog nooit eentje geaaid. Ik deed het voor onze jongste zoon. Die vroeg er 3 jaar elke dag om. Ik heb mijn angst opzij gezet voor zijn geluk. De volgende? Weer tenniswedstrijden gaan spelen, zonder oordoppen slapen en verhuizen; een stukje grond kopen en daar een duurzaam Tiny huisje op bouwen met veel glas en een moestuin. Maar waar dan? En dan stopt het dus. 

Dat is denk ik wel het Petietje van onze zonen op de voorkap van onze Volvo station.